زن پارچه باف و پرنده..

زنی به حضور حضرت داوود آمد و گفت:ای پیامبر خدا! پروردگار تو ظالم است یا عادل؟

حضرت داوود فرمود:خداوند عادلی است که هرگز ظلم نمیکند..

سپس فرمود:مگر چه حادثه ای برای تو رخ داده است که این سئوال را میکنی؟

زن گفت: من بیوه هستم و سه فرزند دارم،با دستم ریسندگی میکنم، دیروز شال بافته ی خود را میان پارچه ای گذاشته بودم و به طرف بازار میبردم تا آن را بفروشم و با پول آن غذای کودکانم را تهیه سازم،ناگهان پرنده ای آمد و پارچه را از دستم ربود و برد.تهی دست و محزون مانده ام وچیزی ندارم که معاش کودکانم را تأمین نمایم...

هنوز حرف زن تمام نشده بود که در خانه حضرت داوود را زدند.حضرت اجازه وارد شدن به خانه را داد..

ناگهان ده نفر تاجر به سمت حضرت آمدند و هرکدام صد دینار(جمعا هزار دینار) نزد آن حضرت گذاردند وعرض کردند:

این پول هارا به مستحقش بدهید.

حضرت داوود از آنها پرسید:علت اینکه شما این مبلغ را دسته جمعی به اینجا آورده اید چیست؟

عرض کردند:ما سوار کشتی بودیم،طوفانی برخواست، کشتی آسیب دید و نزدیک بود غرق گردد و همه ی ما به هلاکت برسیم.ناگهان پرنده ای را دیدیم،پارچه ی سرخ بسته ای را سوی ما انداخت،آن را گشودیم . درآن شال بافته ای را دیدیم.به وسیله ی آن مورد آسیب دیده ی کشتی رامحکم بستیم و کشتی بی خطر گردید..

ما هنگام خطر نذر کردیم که اگر نجات یا فتیم هرکدام صد دینار بپردازیم،و اکنون این مبلغ را که هزار دینار از ده نفر ما است به حضورت آوردیم تا هرکه را بخواهی به او صدقه دهی...

حضرت داوود به زن نگاه کرد و فرمود:

پروردگار تو در دریا برای تو هدیه میفرستد ولی تو او را ظالم میخوانی!..

سپس هزار دینار را به آن زن داد وفرمود:این پول را در تأمین معاش کودکانت مصرف کن واین را هم بدان که خداوند به حال و روزگار تو آگاه تر از دیگران است...